dünyanın en yaşlı rockstar’ıydı. şairdi, çizerdi, yayıncıydı, the fugs’ın kurucularındandı.
onu bunlarla anlatmaya imkan yok tabi ki ama aklımdan o kadar çok şey geçiyor ki hangisini söylesem, hangisini söylemesem bilemiyorum. belki de ardarda iki değerli insanın ölüm haberini almış olmanın da etkisi olabilir emin değilim ama bu adamın öleceğini pek düşünmüyordum. tamam 86 yaşında olabilirdi ama hala gençti, hala konsere çıkabiliyordu, hala youtube’a düzenli olarak video çekip koyabiliyordu. yani hala yaşıyordu. tıpkı american splendor gibi. ama o da daha fazla duramadı buralarda, sanırım o da fazlasıyla sıkıldı buralardan. 86 yıldır uğraşıyordu bu gezegenle, bu gezegende yaşayan insanlarla. o kadar inanılmaz işe imza atmıştı ama daha fazlasına gücü yetmedi. belki de istemedi artık, “yeter bu kadar size” dedi ve bizi öyle bıraktı. aslında yetmezdi ama artık yetmesi gerekiyor. daha fazlası için uğraşacak olan o değil artık, biziz sanırım…
ya american splendor… belki de dünyadaki en sıkıcı adam, en gereksiz insan olduğunu iddia ederek başladı. tüm süper kahramanlara, özel insanlara siktir çekip de geldi karşımıza (ya da yanımıza mı demeli?) 30 yıl boyunca üşenmedi, o kostümlü, o süslü, süper güçlü tuhaf şeylere karşı durdu. belki de en süper kahraman oydu… kaçınızın cesareti var ki onlara inat bişeyler yapabilmeye? ama o da sıkıldı sanırım ya da artık onları da umursamıyordu ve yeter bu kadar dedi. ama tek birşey var ki diyebileceğim gerçekten bir çizgiroman kahramının ölümüydü bu. belki de siz alışıksınız sayfalarda ölen ya da yaralanan süper kahramanlarınıza üzülmeye ama haberiniz olsun bu adam gerçekten yok artık.
bilemiyorum iki günde böyle iki haberi almak can sıkıcı olabilir. belki de esas can sıkıcı olan dünyanın gün geçtikçe daha fazla gerzekleştiğini görmek. bu insanların da gitmesi belki de bu durumu daha fazla katlanılmaz yapıyor. herşey daha fazla kötüye giderken, dünya gittikçe beyinlerinden daha fazla feragat ederken, gerçekten beyni olan insanların ölümünü görmek esas sorun ve beni esas sinirlendiren. biri 86, biri 70 yıl boyunca kafa tuttu bu aptallaşmaya ama şimdi ikisi de yok. belki de insanın kendine güç veren, onun bişeyler yapmasını sağlayan insanların gidişini görmesi durumu bu da…
RIP Tuli… RIP Harvey… Siz gittiniz ama biz inadına burdayız daha… Aptallara inat.
Leave a Reply